ویروس Hiv و Hpv دو نوع ویروس متفاوت هستند و باعث بروز بیماریهای متفاوتی میشوند. HPV ویروس پاپیلومای انسانی است و غشاهای مرطوب و پوست را درگیر میکند. ویروس اچ پی وی باعث مشکلاتی مثل زگیل تناسلی و تغییرات غیرطبیعی در دهانه رحم میشود. برخی از انواع ویروس HPV ممکن است منجر به سرطان شود.
HIV ویروس نقص سیستم ایمنی انسانی است که به سیستم ایمنی حمله میکند. ویروس اچ آی وی میتواند منجر به بیماری ایدز شود. با این حال با تشخیص به موقع و درمان بیشتر افراد به ایدز مبتلا نمیشوند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
یکی از شایعترین عفونتهای مقاربتی، ویروس HPV است. این ویروس از طریق رابطه جنسی و تماس فیزیکی منتقل میشود. نوع ۱۶ و ۱۸ اچ پی وی پرخطرترین انواع این ویروس هستند. واکسن HPV میتواند از ابتلا به برخی از انواع این ویروس پیشگیری کند. بیش از ۱۵۰ نوع از ویروس اچ پی وی تاکنون شناخته شده است. بیشتر انواع این ویروس هیچ علامت خاصی ندارند اما برخی از انواع آن سبب زگیل تناسلی و سرطان میشوند. بیشتر افرادی که به این ویروس آلوده میشوند به دلیل نداشتن هیچ علامتی، از وجود ویروس در بدنشان اطلاعی ندارند. در اغلب موارد این ویروس خودبهخود توسط سیستم ایمنی بدن از بین میرود.
بیشتربخوانید: همه چیز درباره ویروس اچ پی وی
HIV ویروسی است که به گلبولهای سفید خون میچسبد و مانع عملکرد صحیح آنها میشود. گلبولهای سفید خون در سیستم ایمنی بدن نقش دارند. این ویروس سبب ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن میشود. ویروس HIV در نهایت منجر به بیماری ایدز میشود. ویروس HIV معمولا از طریق رابطه جنسی و استفاده مشترک از وسایل تزریق مواد مخدر منقل میشود.
ویروس HIV و HPV دو ویروس کاملا متفاوت هستند و هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. تنها شباهت این دو ویروس این است که هر دو میتوانند از طریق رابطه جنسی منتقل شوند. به همین علت پزشکان هر دو ویروس را بیماری مقاربتی میدانند. یک شباهت دیگر ویروس HIV و HPV این است که هردوی آنها میتوانند سالها در بدن بدون هیچ علامتی و به صورت خفته باقی بمانند. افراد مبتلا به این دو ویروس بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به سایر بیماریها و عوارض آنها هستند. این امکان نیز وجود دارد فردی به طور همزمان به این دو ویروس آلوده باشد. تحقیقات اخیر نشان دادهاند ابتلا به HPV احتمال خطر ابتلا به HIV را افزایش میدهد. این مسئله ممکن است به این دلیل باشد که ویروس HPV سبب تغییرات سلولی و افزایش التهاب ناحیه تناسلی میشود.
این دو بیماری مقاربتی در برخی علائم با یکدیگر شباهت دارند، اگرچه که دو ویروس متفاوت هستند. HPV میتواند باعث بیماریهایی مثل زگیل تناسلی در دهانه رحم، واژن و آلت تناسلی شود. برخی از انواع HPV سبب ایجاد تغییرات سلولی در ناحیه تناسلی میشوند که ممکن است منجر به سرطان شود. سرطانهایی مثل سرطان مقعد، آلت تناسلی، واژن، دهانه رحم و دهان با برخی از انواع HPV ایجاد میشوند. ویروس HIV ممکن است باعث ایجاد زخمهای شدید در رکتوم و نواحی دهانه رحم شود. افراد مبتلا به HIV بیشتر در معرض ابتلا به سرطان آلت تناسلی و مقعد هستند.
تشخیص این که فردی به ویروس اچ پی وی و یا اچ ای وی مبتلا شده است دشوار است. به این دلیل که در صورت آلوده شدن به این ویروس علائم همیشه بلافاصله ظاهر نمیشوند.
افراد آلوده به ویروس HPV ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند و عفونت توسط سیستم ایمنی پاکسازی شود. کسانی که پس از ابتلا دارای علائم هستند ممکن است در ناحیه تناسلی، دست و صورت و پا زگیل داشته باشند.
افرادی که به ویروس HIV مبتلا هستند تا زمانی که آزمایش ندهند از ابتلای خود به ویروس مطلع نمیشوند. با این حال بعضی از افراد حدود ۲ تا ۴ هفته پس از ابتلا به ویروس HIV علائمی شبیه به آنفولانزا را تجربه میکنند. علائم اولیه ابتلا به ویروس HIV شامل موارد زیر است.
علائم ذکر شده ممکن است بین چند روز تا چند هفته طول بکشد. در طول این مدت امکان انتقال ویروس HIV به دیگران وجود دارد؛ حتی اگر نتایج آزمایش HIV منفی شود.
بیشتر بخوانید : خطرات هولناک ویروس اچ پی وی (HPV)
کلیه افرادی که رابطه جنسی دهانی، واژینال و مقعدی دارند در معرض خطر ابتلا به ویروس HIV و HPV هستند. ویروس HPV از طریق تماس پوست با پوست و تماس با سایر غشاهای مخاطی به راحتی منتقل میشود. برخی از انواع ویروس HPV ممکن است باعث ایجاد زگیل در دستها و پاها شود. یکی از راههای انتقال ویروس HIV از طریق وسایل آلوده مواد مخدر مثل سرنگ، سوزن و.. است.
افراد با روشهای زیر میتوانند شیوع ویروس HIV و HPV را کاهش دهند و از ابتلا به این ویروسها پیشگیری کنند.
هیچ درمانی برای ویروس HPV در حال حاضر وجود ندارد. بسیاری از مردم قبل از این که از وجود ویروس HPV در بدنشان مطلع شوند، سیستم ایمنی ویروس را دفع و پاکسازی میکند. روشهایی نیز براس درمان زگیل تناسلی ناشی از ویروس HPV وجود دارد.
ویروس HIV با ترکیبی از داروهای ضدویروسی قابل کنترل است. این داروها به منظور کاهش ویروس در خون، افزایش گلبولهای سفید، تقویت سیستم ایمنی بدن و جلوگیری از پیشرفت و سرایت ویروس HIV استفاده میشود. این داروهای ضدویروسی HIV را درمان نمیکنند و مقداری از ویروس در بافتها باقی میماند. به همین علت است که فرد برای جلوگیری از انتقال و پیشرفت ویروس HIV باید تا آخر عمر دارو مصرف کند.