انسولین به صورت طبیعی، توسط پانکراس تولید و ترشح میشود. در بسیاری از موارد، برای درمان دیابت از انسولین استفاده میشود زیرا درنوع اول، تولید آن توسط بدن به طور کامل متوقف میشود؛ و در نوع دوم، بدن نمیتواند از انسولین موجود به خوبی استفاده نماید.
۲۰ نوع مختلف انسولین در امریکا فروخته میشود. تفاوت این انسولینها در نحوهی ساخت، چگونگی عملکرد در بدن و قیمت آنها است. پزشک معالج، انسولین مناسب شما را توصیه خواهد کرد.
در بیشتر موارد، از قرصهای خوراکی در درمان دیابت نوع ۲ استفاده میشود. مصرف انسولین در این بیماران به شرایط زیر بستگی دارد:
چون قرصها سبب میشوند بدن بهتر بتواند از انسولین استفاده نماید، در بیشتر موارد همراه انسولین، از قرص نیز استفاده میشود. هدف از درمان ترکیبی، استفادهی مؤثرتر از انسولین تزریقی است.
انسولینها دارای سه مشخصه است:
همهی گونههای انسولین دربردارندهی افزودنیهای مختلفی است. این افزودنیها سبب حفظ pH محلول میشود و از رشد باکتریها جلوگیری میکند. همچنین، انسولینهای متوسط الاثر و طولانی اثر، دارای موادی است که طول اثرشان را طولانیتر میکنند. در موارد بسیار نادر این افزودنیها ممکن است موجب به وجود آمدن آلرژی در فرد بشوند.
برای سالهای طولانی، انسولین مورد استفاده در بیماران دیابتی، از پانکراس خوک و یا گاو تهیه میشد. انسولینهای صنعتی اولین بار در سال ۱۹۸۰ وارد بازار دارویی شد. با دستکاری ژنتیکی روی بعضی باکتریها، آنها را قادر میسازد که انسولینهایی کاملاً شبیه گونه انسانی تولید کند. امروزه همهی گونه های مصرفی در آمریکا و بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران، صنعتی است که توسط میکروبها در آزمایشگاهها تولید میشود.
اگرچه ساخت انسولینهای صنعتی، یک تحول بزرگ در درمان بیماران دیابتی به خصوص آنها که به انسولینهای حیوانی آلرژی داشتند محسوب میشود؛ با این وجود هنوز هم بسیاری از بیماران با گونه ی حیوانی بهتر کنترل میشوند و از آنها رضایت بیشتری دارند. اگرچه امروزه از گونه حیوانی آن در آمریکا استفاده نمیشود، ولی با این وجود سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) این اجازه را به بیماران داده است که برای استفادهی شخصی، خود این انسولین را از خارج ایالات متحده وارد کنند.
با همکاری پزشک معالج، بهترین روش تزریق برای انواع دیابت را برای خود انتخاب کنید.
دیابت نوع ۱
درمان دیابت نوع یک، بیشتر با روزانه ۲ تزریق آغاز میشود که ممکن است در نهایت به ۳ یا ۴ بار تزریق در روز افزایش یابد. نوع انسولین مصرفی، به سطح قند خون بیمار بستگی دارد. مطالعات نشان داده است که تزریق سه تا ۴ بار در روز، بهترین روش درمان است و میتواند از عوارض چشمی، کلیوی، عصبی و قلبی جلوگیری کند و یا بروز آنها را به تأخیر بیاندازد.
دیابت نوع ۲
در بیشتر بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲، تزریق یک بار در روز همراه و یا بدون مصرف داروهای خوراکی کافی است. در بسیاری از بیماران، یک تزریق پیش از شام و یا هنگام خواب، همراه با مصرف قرصهای خوراکی انجام میشود. گاهی قرصهای ضد دیابت تأثیرگذار نیست و بیمار مجبور است از ۲ تزریق در روز استفاده نماید. ممکن است اینگونه بیماران، به سه یا ۴ تزریق در روز نیاز پیدا کنند.