علت مرگ ناگهانی و ایست قلب ورزشکاران چیست؟
مرگ ناگهانی در ورزشکاران می‌تواند به علت های مختلفی رخ دهد. این مسئله بسیار نادر است، اما باید به عوامل زیر توجه کرد:
- بیماری قلبی: بیماری‌های قلبی می‌توانند علت مرگ ناگهانی در وزشکاران باشند. مثلاً بلوک قلبی، آریتمی‌های خطرناک مانند فیبریلاسیون بطنی، تنگی عروق کرونری و تشنج عروقی قلبی می‌توانند باعث ایجاد مرگ ناگهانی شوند.
- بیماری‌های عروقی: بیماری‌هایی مانند تنگی عروق، تشکیل یاخته خونی و انفجار عروق می‌توانند باعث مرگ ناگهانی در ورزشکاران شوند.
- عوامل خارجی: عوامل خارجی مانند حوادث تروماتیک، ضربه‌های قوی به قفسه سینه، حرارت و فشار شدید، الکترولیت‌های نامتعادل در بدن و مصرف مواد مخدر می‌توانند به مرگ ناگهانی در ورزشکاران منجر شوند.
- بیماری‌های متابولیک: برخی بیماری‌های متابولیک مانند بیماری‌های تاوسیس، بیماری‌های متابولیک ماده سفید مغز و بیماری‌های ذات الریه می‌توانند باعث مرگ ناگهانی در ورزشکاران شوند.
مرگ ناگهانی در ورزشکاران به دلایل مختلفی ممکن است رخ دهد و برای جلوگیری از آن، مهم است که وزشکاران قبل از شروع ورزش‌های سنگین، یک بررسی پزشکی جامع انجام دهند و در صورت وجود هرگونه علائم یا بیماری قلبی، تحت درمان قرار بگیرند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید!
ضربان قلب ورزشکاران چقدر است ؟
ضربان قلب ورزشکاران ممکن است با توجه به نوع و شدت ورزش، سطح فیزیکی فرد و عوامل دیگر متغیر باشد. در حالت عادی، ضربان قلب در حالت استراحت برای بزرگسالان معمولاً در محدوده 60-100 ضربه در دقیقه قرار دارد. اما در ورزشکاران و افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند، ضربان قلب در استراحت ممکن است به علت تقویت قلب و بهبود عملکرد آن پایین‌تر از این محدوده باشد.
هنگام انجام فعالیت ورزشی، ضربان قلب افزایش می‌یابد تا بدن بتواند بیشترین مقدار اکسیژن مورد نیاز را تأمین کند. برای ورزشکاران حرفه‌ای و ورزشکارانی که در سطوح بالا و شدید ورزش می‌کنند، ضربان قلب ورزشکاران می‌تواند در طول فعالیت ورزشی به بیش از 200 ضربه در دقیقه برسد. اما در ورزش‌هایی با شدت متوسط یا هوازی معمولاً ضربان قلب در محدوده 70-85٪ از ضربان قلب ورزشکاران حداکثر (ضربان قلب حداکثر معمولاً برابر 220 منهای سن) قرار می‌گیرد.
آیا ورزشکاران با ورزش احتمال ابتلا به بیماری های قلبی را کاهش می دهند؟
ورزش منظم و مناسب می‌تواند به طور قابل توجهی خطر بیماری‌های قلبی را کاهش دهد. مطالعات مکرر نشان داده است که فعالیت‌های ورزشی منظم و معتدل بهبود عملکرد قلبی و عروقی را تقویت می‌کند و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی مانند بلوک عروق کرونری، آریتمی‌ها، فشار خون بالا و انفارکتوس میوکاردی را کاهش می‌دهد.
برخی از فواید ورزش برای قلب شامل موارد زیر می‌شوند:
- تقویت عضله قلب: ورزش منظم باعث تقویت عضله قلب می‌شود و عملکرد آن را بهبود می‌بخشد.
- کاهش فشار خون: ورزش منظم می‌تواند فشار خون را کاهش داده و خطر ابتلا به فشار خون بالا (هایپرتانسیون) را کاهش دهد.
- بهبود متابولیسم: ورزش منظم می‌تواند بهبود متابولیسم چربی‌ها و قند خون را تسریع کند و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را کاهش دهد.
- کنترل وزن: ورزش منظم می‌تواند به کنترل وزن کمک کند و خطر ابتلا به چاقی را کاهش دهد. چاقی یک عامل خطر برای بیماری‌های قلبی است.
- کاهش استرس و افسردگی: فعالیت‌های ورزشی منظم می‌تواند استرس و افسردگی را کاهش داده و سلامت روحی را بهبود بخشد. استرس و افسردگی نیز می‌توانند عوامل خطر برای بیماری‌های قلبی باشند.
بیشتر بدانید: 7 راهکار مهم برای پیشگیری از بیماری قلبی!
علائم و عوامل خطر ایست قلبی ناگهانی در حین ورزش چیست؟
مرگ ناگهانی در حین ورزش، اگرچه نادر است، اما می‌تواند رخ دهد و دلایل متعددی داشته باشد. برخی از عوامل و علائم خطری که می‌توانند به مرگ ناگهانی در حین ورزش منجر شوند، عبارتند از:
بیماری‌های قلبی اساسی: وجود بیماری‌های قلبی اساسی مانند بلوک عروق کرونری، آریتمی‌ها، انفارکتوس میوکاردی و مشکلات ساختاری قلبی می‌تواند خطر مرگ ناگهانی در حین ورزش را افزایش دهد.
فعالیت ورزشی بیش از حد: انجام فعالیت ورزشی بیش از حد و فشار زیاد بر قلب ورزشکاران می‌تواند خطر مرگ ناگهانی را افزایش دهد. این موضوع ممکن است به دلیل تعریق شدید، تنش عضلانی، تغییرات در فشار خون، و یا تغییرات در ضربان قلب باشد.
آریتمی‌های قلبی: برخی از آریتمی‌ها مانند فیبریلاسیون بطنی یا تاکی‌کاردی وتاکی‌باکاردی می‌توانند در روند طبیعی ضربان قلب ورزشکاران اختلال ایجاد کنند و منجر به مرگ ناگهانی شوند.
عوامل خارجی: عوامل خارجی مانند انسداد مجرای هوایی، غرق شدن، حمله قلبی، استفاده از مواد مخدر و یا تأثیرات ناشی از داروها می‌توانند نیز عوامل خطرساز برای مرگ ناگهانی در حین ورزش باشند.
علائم خطرناکی که ممکن است در حین ورزش بیانگر مشکلات قلبی باشند، عبارتند از:
- درد یا فشار در قفسه سینه
- تنفس ناگهانی
- ضعف یا سرگیجه شدید
- احساس بی قراری یا ناراحتی شدید
- تعریق ناگهانی و بیش از حد
- تغییرات نامعمول در ضربان قلب
آیا با ورزش ضربان قلب کاهش می یابد؟
بله ، ورزش منظم و متعادل می‌تواند باعث کاهش ضربان قلب در حالت استراحت و همچنین در حین فعالیت‌های روزمره ورزشکاران شود. این یکی از نشانه‌های سلامت قلبی است و نشان می‌دهد که قلب شما به خوبی عمل می‌کند و کارایی آن افزایش یافته است.
در طول فعالیت ورزشی، بدن برای تأمین اکسیژن و مواد غذایی بیشتر به عضلات نیاز دارد. بنابراین، قلب باید بیشتر پمپاژ خون انجام دهد. این باعث می‌شود ضربان قلب افزایش یابد. با تمرین منظم ورزشی، قلب بهبود می‌یابد و عضله قلب قوی‌تر می‌شود. این به معنای این است که قلب برای پمپاژ خون بهتر عمل می‌کند و نیاز به تلاش کمتری برای انجام کارهای روزمره دارد. در نتیجه، ضربان قلب در استراحت و همچنین در حین فعالیت‌های روزمره کاهش می‌یابد.
بیشتر بدانید: 6 عادت مضر برای قلب!
چه زمانی می توان بعد از یک حادثه قلبی به ورزش برگشت؟
تصمیم برگشت به ورزش پس از یک حادثه قلبی باید توسط پزشک شما گرفته شود. عودت به ورزش بعد از یک حادثه قلبی بستگی به جزئیات و شدت حادثه، عوامل خطر، عملکرد قلبی و توانایی فیزیکی شما دارد. پزشک شما باید بر اساس تاریخچه پزشکی شما، نتایج آزمون‌ها و تست‌های قلبی، و توصیه‌هایی که از متخصص قلبی دریافت می‌کنند، تصمیم نهایی را بگیرد.
در بعضی موارد، پزشک ممکن است شما را بلافاصله پس از یک حادثه قلبی از ورزش منع کند. در سایر موارد، پزشک ممکن است پس از انجام تست‌های قلبی و مشاوره‌های لازم، به شما اجازه ورزش با شدت و مقداری کمتر از قبل یا شروع به فعالیت‌های ورزشی مداومت‌دار را بدهد.
مهمترین نکته این است که پیروی از راهنمایی و توصیه‌های پزشک شما بسیار مهم است. که شامل مواردی می‌شود مانند نوع و شدت ورزش، مدت زمان ورزش در هر جلسه، میزان استراحت بین جلسات ورزشی، و نشانه‌هایی که باید در حین و بعد از ورزش آگاه باشید. همچنین، پزشک شما ممکن است توصیه کند تا در صورت نیاز، آزمون‌های قلبی مکمل را قبل از شروع ورزش دوباره انجام دهید.
دقت کنید که شایع ترین علت مرگ ناگهانی قلبی در ورزشکاران جوان، بیماری مادرزادی قلبی است. در ورزشکاران مسن تر، بیماری عروق کرونر است.همانطور که گفته شد مرگ ناگهانی و مشکل در قلب ورزشکاران نادر است و هنوز بحث هایی در مورد چگونگی غربالگری عوامل خطر وجود دارد.
