تاثیر کاندوم در پیشگیری از بیماری امیزشی

بیماری امیزشی، به انواع مختلفی از بیماری‌ها گفته می‌شود که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند. راه‌های مختلفی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های امیزشی وجود دارد و یکی از آن‌ها استفاده از کاندوم است. برخی از پژوهش‌های علمی در این زمینه وجود دارد که اثربخشی کاندوم در پیشگیری از بیماری‌های امیزشی را بررسی کرده‌است. این پژوهش‌ها نشان داده‌اند که استفاده از کاندوم سبب محافظت در برابر انتقال ویروس HIV که عامل ایجاد بیماری ایدز است، می‌شود. همچنین کاندوم در کاهش خطر ابتلا به بیماری سوزاک نیز موثر است.

بررسی برخی مقالات و گزارش‌های موجود در این زمینه نشان می‌دهد که استفاده از کاندوم تاثیر قابل توجهی در حفاظت از چندین نوع عفونت مقاربتی مثل کلامیدیا، سیفلیس و هرپس سیمپلکس دارد. یک پژوهش نشان داده‌است که کاندوم ممکن است سبب حفاظت از ابتلای به عفونت تریکومونیازیس در زنان باشد. دو مطالعه درباره این موضوع گزارش کرده‌اند که استفاده از کاندوم با پاکسازی عفونت HPV در دهانه رحم زنان ارتباط دارد. اگرچه که کاندوم‌ها 100 درصد موثر نیستند اما شواهد موجود نشان می‌دهد که استفاده از آن‌ها به طور قابل ملاحظه‌ای از گسترش بیماری‌های آمیزشی در بین افراد می‌کاهد.

ما را در اینستاگرام دنبال کنید!

معرفی انواع کاندوم‌ها

انواع مختلفی از کاندوم‌ها در بازار وجود دارند. کاندوم‌های داخلی و خارجی دو نوع اصلی از انواع مختلف کاندوم هستند. کاندوم‌های خارجی، کاندوم‌های مردانه هستند و آلت تناسلی را می‌پوشانند. کاندوم‌های داخلی در واقع همان کاندوم‌های زنانه هستند که کانال داخلی واژن را می‌پوشانند. برخی از کاندوم‌ها از جنس لاتکس و برخی دیگر از جنس پوست بره هستند. کاندوم‌های خارجی ساخته شده از پوست بره دارای سوراخ‌های متخلخل است که منی از آن نمی‌تواند عبور کند؛ ولی عفونت‌های مقاربتی می‌توانند از آن عبور می‌کنند. این بدین معنی است که کاندوم‌های ساخته شده از پوست بره هرگز نمی‌توانند از انتقال بیماری‌های امیزشی پیشگیری کنند.

آیا ممکن است با استفاده از کاندوم بیماری آمیزشی منتقل شود؟

پاسخ مثبت است. گاهی هنگام استفاده از کاندوم نیز ممکن است بیماری امیزشی منتقل شود. در صورتی که از کاندوم به طور صحیح استفاده شود حدود 98 درصد می‌تواند موثر باشد.

نحوه انتشار بیماری های آمیزشی

همه‌ی بیماری‌های امیزشی، از طریق تماس پوست با پوست فرد آلوده و یا از طریق مایعات بدن منتقل می‌شوند. استفاده از کاندوم در جلوگیری از انتقال بیماری‌های آمیزشی از طریق مایعات بدن بسیار موثر است. در صورتی که کاندوم قسمتی از پوست را نپوشاند و آن قسمت با پوست فرد آلوده تماس پیدا کند یا بالعکس، امکان انتقال بیماری وجود دارد. گاهی بیماری‌های امیزشی دارای علامت هستند و باعث ایجاد ضایعاتی مثل زگیل روی ناحیه تناسلی می‌شوند. در برخی موارد بیماری امیزشی هیچگونه علامتی ندارد و در صورت تماس پوست با پوست فرد آلوده به راحتی می‌تواند منتقل شود؛ بدون این که افراد از وجود عفونت و بیماری اطلاع داشته باشند.

چگونه خطر انتقال بیماری آمیزشی را به حداقل برسانیم؟

در صورتی که از نظر جنسی فعال هستید، حتما آزمایش‌های مرتبط با بیماری‌های امیزشی را تحت نظر پزشک انجام دهید. معمولا به افراد توصیه می‌شود اگر فعالیت جنسی دارند سالی یک بار آزمایش بدهند و از نظر سلامت جنسی بررسی شوند. قبل از داشتن هرگونه رابطه جنسی، از شریک جنسی‌تان در مورد وضعیت سلامت جنسی و داشتن هرگونه عفونت مقاربتی بپرسید. اگر شما نیز مبتلا به هرگونه بیماری یا عفونت آمیزشی هستید حتما قبل از رابطه جنسی با شریک جنسی خود، او را مطلع سازید. استفاده از کاندوم‌های ایمن و استفاده صحیح از آن‌ها نیز خطر انتقال هرگونه بیماری امیزشی را کم می‌کند.

زمان مناسب آزمایش دادن پس از رابطه پرخطر

در صورتی که رابطه پرخطر داشته‌اید و نگران هستید که مبتلا به بیماری امیزشی شده‌اید، باید آزمایش بدهید. توجه داشته باشید بلافاصله آزمایش دادن پس از رابطه بیماری را نشان نمی‌دهد. برای آزمایش دادن کمی صبر کنید زیرا تمامی بیماری‌ها دوره نهفتگی در بدن دارند و ممکن است آزمایش نتواند وجود آن‌ها را تشخیص دهد. معمولا عفونت پس از طی دوره نهفتگی در بدن توسط سیستم ایمنی شناسایی می‌شود و سپس در پاسخ به عفونت آنتی‌بادی می‌سازد. دوره نهفتگی یا کمون بیماری‌های امیزشی با یکدیگر متفاوت است. عفونت‌های کلامیدیا، تریکومونیازیس و سوزاک بین 1 تا 4 هفته در بدن نهفته می‌مانند. برای ویروس HIV، سیفلیس و تبخال دوره کمون بین 2 هفته تا 6 ماه نیز متغیر است. پزشکان توصیه می‌کنند بهترین زمان برای آزمایش دادن 2 هفته بعد از رابطه جنسی است و بهتر است چند ماه بعد دوباره آزمایش بدهید.

آیا کاندوم می‌تواند از ابتلا به ویروس HPV جلوگیری کند؟

ویروس HPV نیز یک نوع بیماری آمیزشی است که از طریق تماس جنسی و پوست می‌تواند منتقل شود. این ویروس از طریق انواع رابطه واژینال، مقعدی و دهانی منتقل می‌شود. در بیشتر مواقع ویروس HPV هیچ علامتی ندارد و بدون این که مشکلی برای سلامتی ایجاد کند به صورت خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال برخی از انواع از ویروس اچ پی وی باعث بیماری زگیل تناسلی و در موارد خطرناک می‌تواند منجر به سرطان شود. با توجه به این که ویروس اچ پی وی یک عفونت بسیار شایع در بین بیماری‌های امیزشی است، رعایت برخی نکات به کاهش خطر ابتلا به این ویروس کمک می‌کند.

استفاده از کاندوم به عنوان یک روش برای پیشگیری از ابتلا به ویروس HPV موثر است اما تاثیر آن 100 درصد نیست. این به این معنا است که کاندوم به طور قطعی از ابتلا به HPV جلوگیری نمی‌کند، چون کل ناحیه تناسلی را نمی‌پوشاند. با این حال استفاده از کاندوم در هر بار رابطه جنسی می‌تواند خطر انتقال عفونت اچ پی وی را کاهش دهد. رعایت این نکته مهم است که از ابتدا تا انتهای رابطه از کاندوم استفاده کنید چون هرگونه تماس پوستی با ناحیه آلوده ممکن است باعث انتقال ویروس شود.

به طور دقیق مشخص نیست که کاندوم‌ها چند درصد در حفاظت از ویروس HPV موثر هستند. همانطور که قبلا ذکر شد علاوه بر ویروس اچ پی وی، کاندوم از ابتلا به دیگر عفونت‌های مقاربتی نیز پیشگیری می‌کند. توجه به این نکته مهم است که حتی زمان استفاده از کاندوم نیز در احتمال ابتلا به عفونت‌های پوستی و بیماری‌های امیزشی وجود دارد. محدود کردن شرکای جنسی و تک همسری و همچنین دریافت واکسن HPV می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این ویروس کمک کند.

منابع

• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15356939/
• https://www.healthline.com/health/healthy-sex/what-stds-do-condoms-not-prevent#condom-types
• https://hpvhub.com/can-condoms-prevent-hpv/