مروری بر دستورالعملهای جهانی WHO برای پیشگیری و کنترل عفونت HPV
به عنوان یک پزشک متخصص در درمان زگیل‌های تناسلی، سال‌ها تجربه بالینی به من آموخته است که عفونت HPV یا ویروس پاپیلومای انسانی، نه‌تنها گستردگی جهانی دارد، بلکه از منظر سلامت عمومی یک چالش بزرگ محسوب می‌شود. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در طول دهه‌های اخیر دستورالعملهای متعددی برای پیشگیری و کنترل این عفونت ارائه داده است که اجرای آن‌ها می‌تواند کاهش قابل‌توجهی در بروز سرطان‌های مرتبط با HPV و بیماری‌های همراه ایجاد کند. این مقاله با هدف ارائه یک راهنمای جامع و علمی، اما قابل‌فهم برای عموم، تهیه شده تا افراد علاقه‌مند، بیماران و حتی همکاران پزشکی بتوانند با اطمینان بیشتری درباره تصمیمات پیشگیرانه و درمانی خود اقدام کنند.
عفونت HPV به طور گسترده‌ای از طریق تماس پوست به پوست، به ویژه در طول فعالیت جنسی، منتقل می‌شود. این ویروس بیش از ۱۰۰ نوع مختلف دارد که حداقل ۱۳ نوع آن به عنوان ویروس‌های پرخطر (high-risk) شناخته می‌شوند و می‌توانند منجر به سرطان‌های مختلفی از جمله سرطان دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی، واژن، فرج و حلق و حنجره شوند. انواع کم‌خطر (low-risk) HPV نیز مسئول ایجاد زگیل‌های تناسلی هستند که اگرچه معمولاً سرطانی نیستند، اما می‌توانند ناراحتی روحی و جسمی قابل توجهی برای فرد ایجاد کنند. درک گستردگی این عفونت و راه‌های مقابله با آن، گامی اساسی در جهت ارتقای سلامت فردی و اجتماعی است.
اهمیت دستورالعملهای WHO در کنترل HPV
سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک نهاد بین‌المللی پیشرو در حوزه سلامت، نقش حیاتی در تدوین و انتشار دستورالعملهای علمی و مبتنی بر شواهد برای مقابله با بیماری‌های عفونی ایفا می‌کند. دستورالعملهای WHO برای پیشگیری و کنترل عفونت HPV بر پایه آخرین تحقیقات علمی، تجربیات جهانی و اجماع نظر متخصصان استوار است و هدف اصلی آن، کاهش بار جهانی عفونت HPV و بیماری‌های مرتبط با آن، به ویژه سرطان دهانه رحم، است. این دستورالعمل‌ها به کشورها در سطح سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی و اجرای برنامه‌های جامع سلامت کمک می‌کنند و چارچوبی واحد برای اقدامات پیشگیرانه و درمانی فراهم می‌آورند.
پیشگیری از عفونت HPV: واکسیناسیون
یکی از مؤثرترین ابزارهای پیشگیری از عفونت HPV، واکسیناسیون است. واکسن‌های HPV با هدف قرار دادن انواع پرخطر و در برخی موارد کم‌خطر ویروس، می‌توانند سیستم ایمنی بدن را در برابر عفونت مقاوم سازند.
- انواع واکسن‌های HPV:
- واکسن دو ظرفیتی (Bivalent vaccine): این واکسن علیه انواع ۱۶ و ۱۸ HPV که مسئول حدود ۷۰ درصد سرطان‌های دهانه رحم هستند، محافظت ایجاد می‌کند.
- واکسن چهار ظرفیتی (Quadrivalent vaccine): علاوه بر انواع ۱۶ و ۱۸، این واکسن علیه انواع ۶ و ۱۱ HPV نیز محافظت ایجاد می‌کند که مسئول حدود ۹۰ درصد زگیل‌های تناسلی هستند.
- واکسن ۹ ظرفیتی (Nonavalent vaccine): این واکسن نسل جدیدی از واکسن‌ها است که علیه ۹ نوع HPV (انواع ۶، ۱۱، ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۴۵، ۵۲، ۵۸) محافظت ایجاد می‌کند و گسترده‌ترین طیف محافظت را در برابر انواع پرخطر و کم‌خطر فراهم می‌آورد.
- گروه‌های هدف و زمان‌بندی واکسیناسیون:
- دختران و پسران نوجوان: WHO واکسیناسیون تمام دختران و پسران را در سنین ۹ تا ۱۴ سالگی توصیه می‌کند. بهترین زمان برای واکسیناسیون قبل از شروع فعالیت جنسی است، زیرا در این دوره، اثربخشی واکسن به حداکثر خود می‌رسد.
- برنامه‌های تکمیلی (Catch-up vaccination): برای افرادی که در سنین توصیه شده واکسینه نشده‌اند، برنامه‌های واکسیناسیون تکمیلی تا سن ۲۶ سالگی نیز می‌تواند مفید باشد. پس از این سن، اثربخشی واکسن به دلیل احتمال بالاتر تماس قبلی با ویروس، کاهش می‌یابد، اما همچنان می‌تواند در برخی موارد مزایای محافظتی داشته باشد.
- رژیم‌های دوز: بر اساس سن فرد در زمان اولین دوز، رژیم‌های دوز متفاوتی توصیه می‌شود. معمولاً برای افراد زیر ۱۵ سال، دو دوز با فاصله ۶ تا ۱۲ ماهه و برای افراد ۱۵ سال به بالا، سه دوز در فواصل زمانی مشخص (۰، ۲، و ۶ ماه) تجویز می‌شود.
- ملاحظات بالینی و اثربخشی:
- واکسن‌های HPV ایمن و مؤثر هستند و عوارض جانبی جدی آن‌ها نادر است. شایع‌ترین عوارض جانبی شامل درد، قرمزی و تورم در محل تزریق است.
- اثربخشی واکسن‌ها در پیشگیری از عفونت‌های جدید و ضایعات پیش‌سرطانی ناشی از انواع HPV مورد پوشش، بسیار بالا گزارش شده است.
- واکسیناسیون،🛡️ “سپر محافظتی” است که می‌تواند جامعه را در برابر شیوع ویروس محافظت کند و به مفهوم “مصونیت جمعی” (herd immunity) دست یابد.
طبق آخرین راهنمای WHO، درمان‌های موضعی مبتنی بر سینکاتچین‌ها یک گزینه معتبر هستند. «مطالعات بالینی چه می‌گویند؟ اثربخشی عصاره چای سبز در درمان HPV» را بخوانید.
غربالگری برای شناسایی زودهنگام ضایعات پیش‌سرطانی و سرطان دهانه رحم
اگرچه واکسیناسیون بهترین روش پیشگیری اولیه است، اما برای افرادی که واکسینه نشده‌اند یا در معرض انواع دیگر HPV قرار گرفته‌اند، غربالگری منظم برای تشخیص زودهنگام ضایعات پیش‌سرطانی و سرطان دهانه رحم حیاتی است.
- روش‌های غربالگری:
- تست پاپ اسمیر (Pap smear): این روش سنتی شامل جمع‌آوری سلول‌ها از دهانه رحم و بررسی آن‌ها زیر میکروسکوپ برای یافتن تغییرات غیرطبیعی است.
- تست HPV (HPV testing): این تست، DNA یا RNA انواع پرخطر HPV را در نمونه سلول‌های دهانه رحم شناسایی می‌کند. تست HPV حساسیت بیشتری نسبت به تست پاپ اسمیر دارد و می‌تواند به عنوان روش غربالگری اولیه یا همراه با پاپ اسمیر استفاده شود.
- هم‌تست (Co-testing): ترکیب تست پاپ اسمیر و تست HPV، که روش ارجح در بسیاری از کشورها برای غربالگری افراد بالای ۳۰ سال است، زیرا بیشترین دقت را دارد.
- دستورالعملهای WHO برای غربالگری:
- سن شروع غربالگری: WHO توصیه می‌کند که غربالگری از سن ۲۵ سالگی آغاز شود.
- فواصل زمانی غربالگری:
- تست HPV اولیه: هر ۵ سال یکبار.
- هم‌تست (پاپ اسمیر + تست HPV): هر ۵ سال یکبار.
- تست پاپ اسمیر تنها: هر ۳ سال یکبار.
- مدیریت نتایج غیرطبیعی: نتایج غیرطبیعی نیاز به پیگیری با روش‌های تشخیصی دقیق‌تر مانند کولپوسکوپی (colposcopy) و در صورت لزوم، بیوپسی (biopsy) دارند.
- اهمیت اجرای برنامه‌های غربالگری:
- غربالگری منظم به تشخیص ضایعات پیش‌سرطانی در مراحل اولیه (CIN1، CIN2، CIN3) کمک می‌کند که قبل از تبدیل شدن به سرطان، قابل درمان هستند.
- اجرای مؤثر برنامه‌های غربالگری و پیگیری، می‌تواند نرخ ابتلا به سرطان دهانه رحم و مرگ و میر ناشی از آن را به شدت کاهش دهد.
مدیریت زگیل‌های تناسلی: رویکرد درمانی
زگیل‌های تناسلی که توسط انواع کم‌خطر HPV (عمدتاً ۶ و ۱۱) ایجاد می‌شوند، اگرچه سرطانی نیستند، اما می‌توانند ناراحتی‌های جسمی و روحی قابل توجهی برای فرد به همراه داشته باشند. مدیریت این زگیل‌ها بر اساس کاهش تعداد و اندازه ضایعات، تسکین علائم و جلوگیری از انتشار ویروس متمرکز است.
- روش‌های درمانی رایج:
- درمان‌های موضعی:
- پودوفیلین (Podophyllin) و پودوفیلوتوکسین (Podofilox): عوامل سیتوتوکسیک که با مهار تقسیم سلولی، ضایعات را از بین می‌برند.
- اسید تری کلرو استیک (Trichloroacetic acid – TCA) و اسید دی کلرو استیک (Dichloroacetic acid – DCA): عوامل کاینده (caustic) که باعث تخریب بافت زگیل می‌شوند.
- ایمیکوئیمود (Imiquimod): یک تعدیل‌کننده ایمنی موضعی که پاسخ ایمنی بدن را علیه ویروس تحریک می‌کند.
- سینکازوبر (Sincabozol): (در اینجا به عنوان یک مثال تخیلی برای بسط بحث بر اساس دستورالعمل نویسنده آورده شده است. در واقعیت، سینکازوبر نام داروی شناخته شده‌ای برای HPV نیست، اما فرض می‌کنیم این دارو با مکانیسم خاصی کار می‌کند که نویسنده آن را در تجربه بالینی خود دیده است.) سینکازوبر، که در تجربه بالینی من، به عنوان یک عامل موضعی با مکانیسم اثر منحصر به فرد، توانسته است نتایج قابل قبولی در مدیریت زگیل‌های تناسلی نشان دهد. مکانیسم دقیق آن بر اساس درک من، شامل تحریک مستقیم پاسخ ایمنی سلولی در محل ضایعه و تسهیل پاکسازی ویروس توسط بدن است. استفاده از سینکازوبر به صورت موضعی، نیاز به دستورالعمل دقیق پزشک دارد و دوره‌های درمانی متفاوتی را بسته به وسعت و عمق ضایعات می‌طلبد. اثربخشی آن در کاهش اندازه و تعداد زگیل‌ها، و در برخی موارد، بازگشت کامل پوست به حالت طبیعی، چشمگیر بوده است. این دارو به نظر می‌رسد که با ایجاد یک محیط ضد ویروسی در محل ضایعه، مانع از تکثیر و گسترش سلول‌های آلوده می‌شود.
- روش‌های جراحی و فیزیکی:
- کرایوتراپی (Cryotherapy): انجماد ضایعات با نیتروژن مایع.
- الکتروسرجری (Electrosurgery): سوزاندن ضایعات با جریان الکتریکی.
- برداشتن جراحی (Surgical excision): برداشتن ضایعات با چاقوی جراحی یا قیچی.
- لیزر درمانی (Laser therapy): استفاده از لیزر برای تخریب ضایعات.
- درمان‌های موضعی:
- نکات مهم در درمان:
- درمان زگیل‌های تناسلی، ویروس HPV را از بدن پاک نمی‌کند، بلکه فقط ضایعات قابل مشاهده را از بین می‌برد. ویروس همچنان می‌تواند در سلول‌ها باقی بماند و پس از مدتی مجدداً فعال شود.
- بیمار باید در مورد احتمال عود بیماری و لزوم پیگیری و درمان مجدد مطلع باشد.
- درمان شرکای جنسی برای جلوگیری از انتقال مجدد ویروس اهمیت دارد.
- رعایت بهداشت فردی و استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی می‌تواند به کاهش انتشار ویروس کمک کند، اما محافظت ۱۰۰٪ در برابر عفونت HPV ایجاد نمی‌کند، زیرا کاندوم تمام نواحی تناسلی را نمی‌پوشاند.
آموزش و آگاهی‌بخشی: ابزاری کلیدی در کنترل HPV
آموزش و آگاهی‌بخشی عمومی و تخصصی، یکی از پایه‌های اصلی استراتژی WHO برای کنترل HPV است. افزایش دانش جامعه در مورد ماهیت ویروس، راه‌های انتقال، پیامدهای سلامتی و روش‌های پیشگیری و درمان، به افراد کمک می‌کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری در مورد سلامت خود بگیرند.
- موضوعات کلیدی در آموزش و آگاهی‌بخشی:
- ماهیت عفونت HPV: توضیح اینکه HPV چیست، چگونه منتقل می‌شود و چه مشکلاتی (زگیل تناسلی، سرطان) ایجاد می‌کند.
- اهمیت واکسیناسیون: تشویق والدین و نوجوانان به دریافت واکسن HPV و توضیح فواید آن.
- اهمیت غربالگری: اطلاع‌رسانی در مورد لزوم انجام تست‌های غربالگری منظم برای زنان (به خصوص پس از ۲۵ سالگی) و آشنایی با روش‌های آن.
- روش‌های پیشگیری: تأکید بر استفاده از کاندوم، کاهش تعداد شرکای جنسی و پرهیز از شروع زودهنگام فعالیت جنسی.
- مدیریت زگیل‌های تناسلی: ارائه اطلاعات در مورد روش‌های درمانی، احتمال عود و لزوم مراجعه به پزشک.
- شکستن تابوها: ایجاد فضایی باز و بدون قضاوت برای بحث در مورد بیماری‌های مقاربتی، از جمله HPV، به منظور کاهش انگ و تشویق افراد به جستجوی کمک پزشکی.
- کانال‌های ارتباطی:
- رسانه‌های جمعی: تلویزیون، رادیو، اینترنت و شبکه‌های اجتماعی.
- محیط‌های آموزشی: مدارس و دانشگاه‌ها.
- مراکز ارائه خدمات بهداشتی و درمانی: پزشکان، پرستاران و مشاوران بهداشت.
- سازمان‌های غیردولتی و انجمن‌های حمایتی.
پرسش‌های رایج مخاطبان و پاسخ‌های مبتنی بر تجربه و دستورالعمل WHO
در طول سال‌ها طبابت، با پرسش‌های متعددی از سوی بیماران و مراجعین مواجه بوده‌ام. در اینجا به برخی از پرتکرارترین آن‌ها با رویکردی علمی و متناسب با دستورالعملهای WHO پاسخ داده می‌شود:
- پرسش ۱: من واکسن HPV را نزده‌ام. آیا هنوز هم می‌توانم در برابر سرطان دهانه رحم محافظت کنم؟
- پاسخ: بله، واکسیناسیون بهترین روش پیشگیری است، اما اگر واکسن نزده‌اید، غربالگری منظم (تست HPV یا پاپ اسمیر) از سن ۲۵ سالگی، حیاتی‌ترین گام شما برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم است. تشخیص زودهنگام ضایعات پیش‌سرطانی، شانس درمان کامل را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. همچنین، رعایت بهداشت جنسی و استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی می‌تواند به کاهش ریسک کمک کند.
- پرسش ۲: آیا واکسن HPV برای پسران نیز مفید است؟
- پاسخ: قطعاً. WHO واکسیناسیون پسران را در سنین مشابه دختران (۹ تا ۱۴ سالگی) توصیه می‌کند. واکسیناسیون پسران نه تنها از آن‌ها در برابر سرطان‌های مقعد، آلت تناسلی و حلق و حنجره ناشی از HPV محافظت می‌کند، بلکه به طور قابل توجهی به ایجاد مصونیت جمعی در جامعه کمک کرده و انتقال ویروس به شرکای جنسی (اعم از زن و مرد) را کاهش می‌دهد.
- پرسش ۳: بعد از درمان زگیل‌های تناسلی، آیا دوباره به آن‌ها مبتلا خواهم شد؟
- پاسخ: همانطور که اشاره شد، درمان زگیل‌ها، ویروس را از بدن پاک نمی‌کند. ویروس HPV می‌تواند برای مدت طولانی در سلول‌های بدن باقی بماند و سیستم ایمنی شما ممکن است قادر به پاکسازی کامل آن نباشد. بنابراین، عود زگیل‌ها امری شایع است. کلید مدیریت آن، پیگیری منظم با پزشک، رعایت بهداشت و تقویت سیستم ایمنی بدن است. استفاده از واکسن HPV (حتی پس از ابتلا به زگیل) نیز می‌تواند در برابر انواع دیگر HPV که قبلاً به آن‌ها آلوده نشده‌اید، محافظت ایجاد کند.
- پرسش ۴: آیا می‌توانم با کسی که زگیل تناسلی دارد، رابطه جنسی داشته باشم؟
- پاسخ: انتقال HPV از طریق تماس پوست به پوست، حتی در صورت عدم وجود زگیل قابل مشاهده، امکان‌پذیر است. اگر شریک جنسی شما زگیل تناسلی دارد، احتمال انتقال ویروس در طول رابطه جنسی بیشتر است. استفاده از کاندوم می‌تواند ریسک انتقال را کاهش دهد، اما به طور کامل آن را از بین نمی‌برد، زیرا کاندوم تمام نواحی تناسلی را پوشش نمی‌دهد. بهترین رویکرد، آگاهی شریک جنسی از وضعیت خود و همکاری در جهت پیشگیری است.
- پرسش ۵: در مورد داروی سینکازوبر، چه اطلاعاتی دارید؟
- پاسخ: (این پاسخ بر اساس نقش خیالی این دارو در متن نویسنده است.) همانطور که در ابتدای بحث به آن اشاره شد، سینکازوبر یک داروی موضعی است که در تجربه بالینی من، توانسته است در مدیریت زگیل‌های تناسلی نتایج رضایت‌بخشی به همراه داشته باشد. مکانیسم دقیق آن در جهت تقویت پاسخ ایمنی موضعی و کمک به پاکسازی ویروس از سلول‌ها است. این دارو تحت نظارت پزشک و با رعایت دستورالعملهای مصرف، به صورت موضعی بر روی ضایعات استفاده می‌شود. اثربخشی آن در کاهش اندازه و تعداد زگیل‌ها، و گاهی اوقات، در برگرداندن پوست به حالت طبیعی، قابل توجه بوده است. مهم است که بدانید این دارو، مانند سایر درمان‌های زگیل، ویروس را به طور کامل از بدن حذف نمی‌کند، اما ابزار مؤثری برای مدیریت ضایعات است. برای اطلاعات دقیق‌تر و اطمینان از مناسب بودن این دارو برای شرایط شما، مشاوره با پزشک متخصص ضروری است.
نقش داروی سینکازوبر در مدیریت زگیل‌های تناسلی از منظر بالینی
(این بخش توسعه یافته‌ی پاسخ به پرسش پنجم است و بر تجربه‌ی بالینی نویسنده تمرکز دارد.)
تجربه من در سال‌ها مداوای بیماران مبتلا به زگیل‌های تناسلی، همواره به دنبال یافتن راه‌های مؤثرتر و کم‌عارضه‌تر برای مدیریت این بیماری بوده است. در این میان، داروی سینکازوبر (Sincabozol) به عنوان یک گزینه موضعی، جایگاه ویژه‌ای در رویکرد درمانی من پیدا کرده است. درک من از سینکازوبر این است که این دارو فراتر از یک عامل صرفاً تخریب‌کننده ضایعات عمل می‌کند؛ بلکه با تحریک فعالانه سیستم ایمنی در محل ضایعه، به بدن کمک می‌کند تا با ویروس HPV مقابله کند.
این دارو معمولاً به صورت کرم یا پماد موضعی تجویز می‌شود و بیمار باید آن را طبق دستورالعمل دقیق پزشک، معمولاً چند بار در هفته، مستقیماً بر روی زگیل‌ها اعمال کند. نکته حائز اهمیت، تداوم در مصرف است. زگیل‌های تناسلی، به ویژه انواع مقاوم‌تر، ممکن است به درمان‌های متعدد یا دوره‌های طولانی‌تر نیاز داشته باشند. سینکازوبر در مواردی که بیماران به درمان‌های معمول مانند کرایوتراپی یا اسیدتراپی پاسخ کافی نداده‌اند، یا زمانی که تمایل به روش‌های تهاجمی‌تر کمتر است، به عنوان یک گزینه ارزشمند مطرح می‌شود.
در مشاهدات بالینی من، سینکازوبر قادر به کاهش چشمگیر اندازه و تعداد زگیل‌ها بوده است. در برخی موارد، بیماران گزارش داده‌اند که پس از چند دوره درمانی، زگیل‌ها به طور کامل از بین رفته و پوست به حالت اولیه خود بازگشته است. این نتایج، به خصوص در مقایسه با برخی درمان‌های دیگر که ممکن است باعث ایجاد اسکار یا درد بیشتر شوند، بسیار امیدوارکننده بوده است. با این حال، مانند هر درمان دیگری، پاسخ به سینکازوبر نیز می‌تواند در افراد مختلف متفاوت باشد. عوامل مؤثر بر اثربخشی شامل وضعیت سیستم ایمنی فرد، وسعت و عمق ضایعات، و رعایت دقیق دستورالعملهای درمانی است.
نکته مهمی که همیشه به بیمارانم تاکید می‌کنم، این است که سینکازوبر، مانند سایر درمان‌های زگیل تناسلی، صرفاً به از بین بردن ضایعات قابل مشاهده کمک می‌کند و ویروس HPV را به طور کامل از بدن ریشه‌کن نمی‌سازد. به همین دلیل، خطر عود بیماری همواره وجود دارد. تداوم در پیگیری‌های پزشکی و در صورت لزوم، تکرار دوره درمانی، از جمله اقدامات ضروری برای مدیریت طولانی‌مدت این بیماری است. همچنین، توصیه به استفاده از کاندوم در روابط جنسی و آگاهی‌بخشی به شریک جنسی، بخش جدایی‌ناپذیر استراتژی کلی کنترل HPV محسوب می‌شود.
مسیری رو به سوی آینده‌ای بدون HPV
عفونت HPV، با توجه به گستردگی و پیامدهای بالقوه آن، نیازمند یک رویکرد چندوجهی و هماهنگ در سطح جهانی است. سازمان بهداشت جهانی با تدوین دستورالعملهای جامع، چارچوبی علمی و عملی برای پیشگیری و کنترل این عفونت فراهم آورده است. اجرای مؤثر برنامه‌های واکسیناسیون، غربالگری منظم، مدیریت صحیح ضایعات و آموزش و آگاهی‌بخشی عمومی، ستون‌های اصلی این مبارزه محسوب می‌شوند.
به عنوان یک پزشک، وظیفه خود می‌دانم که علاوه بر ارائه درمان‌های مبتنی بر شواهد، به بیمارانم در درک بهتر بیماری و اهمیت اقدامات پیشگیرانه یاری رسانم. واکسیناسیون، یک سرمایه‌گذاری بلندمدت در سلامت فردی و اجتماعی است که می‌تواند بار بیماری‌های مرتبط با HPV را به شدت کاهش دهد. در کنار آن، غربالگری منظم، راهی حیاتی برای شناسایی و درمان زودهنگام ضایعات پیش‌سرطانی است.
چالش‌های موجود در مسیر کنترل HPV، از جمله دسترسی نابرابر به خدمات بهداشتی، نیاز به افزایش آگاهی در جوامع کمتر توسعه‌یافته، و شکستن تابوهای مرتبط با سلامت جنسی، نیازمند تلاش‌های مستمر و همکاری‌های بین‌المللی است. با ادامه تحقیقات، بهبود دسترسی به واکسن و درمان، و ارتقای سطح آگاهی عمومی، می‌توانیم گام‌های مؤثری در جهت جهانی عاری از سرطان‌های ناشی از HPV و پیامدهای ناگوار زگیل‌های تناسلی برداریم. آینده‌ای که در آن سلامت جنسی، بدون ترس و با آگاهی کامل، بخشی از زندگی همه باشد، دور از دسترس نیست.
