فضل دارو ۱ دسامبر مصادف با ۱۰ آذر (روز جهانی ایدز ) را گرامی می دارد.از سال ۱۹۸۸ اول دسامبر روز جهانی ایدز نام گذاری شده است . هدف عمده از این کار این است که به عموم مردم یادآوری شود که HIV از بین نرفته‌است و هنوز کارهای زیادی است که باید انجام شود. در روز جهانی ایدز مردم لباس‌های شان را به روبان قرمز مزین می‌کنند تا توجه و مراقبت در برابر HIV و ایدز را متذکر شده و به دیگران یادآور شوند که تعهد و پایبندی و حمایت آنها مورد نیاز است.
به راحتی می توان اچ آی وی و ایدز را با هم اشتباه گرفت. آنها تشخیص های متفاوتی دارند، HIV ویروسی است که می تواند منجر به بیماری به نام ایدز شود که به عنوان مرحله ۳ HIV نیز شناخته می شود.
HIV ویروسی است که می تواند منجر به زوال سیستم ایمنی شود. اصطلاح “HIV” مخفف ویروس نقص ایمنی انسانی است. این نام ویروس را توصیف می کند: فقط انسان می تواند به آن مبتلا شود و به سیستم ایمنی حمله می کند. در نتیجه، سیستم ایمنی نمی تواند آنطور که باید به طور موثر کار کند.سیستم ایمنی بدن ما می تواند بسیاری از ویروس ها را به طور کامل از بدن ما پاک کند، اما در مورد HIV اینطور نیست. با این حال، داروها می توانند HIV را با قطع کردن چرخه زندگی ویروسی آن با موفقیت کنترل کنند.
شعارروزجهانی ایدزسال ۲۰۲۲:
در سال ۲۰۲۲، موضوع روز ایدز « برابر کردن » است که بر حذف نابرابری‌هایی که مبارزه با این بیماری را کند کرده است، تأکید می‌کند. نابرابری‌ها، مانند نابرابری جنسیتی، دسترسی زنان به مراقبت‌های HIV و سایر اشکال مراقبت‌های بهداشتی جنسی و باروری را محدود می‌کند، که به نوبه خود بر توانایی‌های تصمیم‌گیری و ظرفیت آنها برای رد کردن تماس‌های جنسی ناخواسته یا مذاکره برای موارد امن‌تر تأثیر می‌گذارد.
ایدزیک بیماری است:
در حالی که HIV ویروسی است که ممکن است باعث عفونت شود، ایدز (که مخفف سندرم نقص ایمنی اکتسابی است) یک بیماری است. ابتلا به HIV می تواند منجر به ایجاد ایدز شود.
ایدز یا مرحله ۳ HIV زمانی ایجاد می شود که HIV آسیب جدی به سیستم ایمنی بدن وارد کرده باشد. این یک بیماری پیچیده با علائمی است که از فردی به فرد دیگر متفاوت است. علائم مرحله ۳ HIV مربوط به عفونت هایی است که فرد ممکن است در نتیجه داشتن یک سیستم ایمنی آسیب دیده که نمی تواند با آنها مبارزه کند، ایجاد کند. در مجموع به عنوان عفونت های فرصت طلب شناخته می شوند و شامل سل، ذات الریه و غیره می شوند. زمانی که سیستم ایمنی به طور موثر کمتر کار کند، انواع خاصی از سرطان احتمال بیشتری دارد.
HIV همیشه تا مرحله ۳ پیشرفت نمی کند:
عفونت HIV لزوماً به مرحله ۳ پیشرفت نمی کند. در واقع، بسیاری از افراد مبتلا به HIV سال ها بدون ابتلا به ایدز زندگی می کنند. به لطف پیشرفت های صورت گرفته در درمان، فرد مبتلا به HIV می تواند انتظار داشته باشد که عمری تقریباً طبیعی داشته باشد.
در حالی که یک فرد می تواند بدون ابتلا به ایدز به عفونت HIV مبتلا شود، هر فردی که مبتلا به ایدز تشخیص داده شده است قبلاً به HIV مبتلا شده است. از آنجا که هیچ درمانی وجود ندارد، عفونت HIV هرگز از بین نمی رود، حتی اگر ایدز هرگز ایجاد نشود.
HIV می تواندازفردی به فرد دیگر منتقل شود:
از آنجایی که HIV یک ویروس است، می تواند مانند بسیاری از ویروس های دیگر بین افراد منتقل شود. از سوی دیگر، ایدز وضعیتی است که فرد تنها پس از ابتلا به HIV به آن مبتلا می شود. این ویروس از طریق تبادل مایعات بدن از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. اغلب، HIV از طریق رابطه جنسی بدون کاندوم یا سوزن مشترک منتقل می شود. کمتر، مادری می تواند ویروس را در دوران بارداری به فرزند خود منتقل کند.
HIV همیشه علائمی ایجاد نمی کند:
HIV معمولاً حدود دو تا چهار هفته پس از انتقال علائمی شبیه آنفولانزا ایجاد می کند. این مدت کوتاه عفونت حاد نامیده می شود. سیستم ایمنی عفونت را تحت کنترل در می آورد که منجر به یک دوره تاخیر می شود. سیستم ایمنی نمی تواند به طور کامل HIV را از بین ببرد، اما می تواند آن را برای مدت طولانی کنترل کند. در طول این دوره نهفتگی، که می تواند سال ها طول بکشد، فرد مبتلا به HIV ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد. با این حال، بدون درمان ضد رتروویروسی، آن فرد ممکن است به ایدز مبتلا شود و در نتیجه بسیاری از علائم مرتبط با این بیماری را تجربه کند.
عفونت HIV با یک آزمایش ساده قابل تشخیص است:
در انتقال HIV، سیستم ایمنی آنتی بادی علیه ویروس تولید می کند. آزمایش خون یا بزاق می‌تواند آن آنتی‌بادی‌ها را برای تعیین وجود ویروس شناسایی کند. ممکن است چند هفته بعد از انتقال طول بکشد تا آزمایش آنتی بادی HIV مثبت شود.آزمایش دیگری به دنبال آنتی ژن ها است که پروتئین های تولید شده توسط ویروس و آنتی بادی ها هستند. این آزمایش می تواند HIV را تنها چند روز پس از عفونت تشخیص دهد.هر دو تست دقیق و آسان برای اجرا هستند.
تشخیص ایدز پیچیده تر است:
ایدز مرحله آخر عفونت HIV است. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به دنبال چند عامل هستند تا تعیین کنند که آیا نهفتگی HIV به مرحله ۳ HIV رسیده است یا خیر.
از آنجایی که HIV سلول‌های ایمنی به نام سلول‌های CD4 را از بین می‌برد، یکی از راه‌های تشخیص ایدز توسط ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، شمارش این سلول‌ها است. یک فرد بدون HIV می تواند از ۵۰۰ تا ۱۲۰۰ سلول CD4 داشته باشد. هنگامی که سلول ها به ۲۰۰ کاهش می یابد، فرد مبتلا به HIV دارای مرحله ۳ HIV در نظر گرفته می شود. عامل دیگری که نشان می دهد مرحله ۳ HIV توسعه یافته است، وجود عفونت های فرصت طلب است. عفونت‌های فرصت‌طلب بیماری‌هایی هستند که توسط ویروس‌ها، قارچ‌ها یا باکتری‌ها ایجاد می‌شوند که باعث بیمار شدن فرد با سیستم ایمنی سالم نمی‌شوند.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به HIV هستند؟
برخی از افراد بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به HIV هستند. آنها عبارتند از:
- افرادی که رابطه جنسی بدون کاندوم دارند.
- افرادی که رابطه جنسی واژینال یا مقعدی نفوذی بدون کاندوم با فرد HIV مثبت داشته اند.
- افرادی که سرنگ یا سوزن مشترک دارند یا به روش های دیگر با خون آلوده در تماس هستند.
- نوزادانی که والدین آنها HIV مثبت هستند.
درمان و امید به زندگی
اگر HIV به مرحله ۳ HIV تبدیل شود، امید به زندگی به طور قابل توجهی کاهش می یابد. ترمیم آسیب به سیستم ایمنی در این مرحله دشوار است. عفونت ها و سایر شرایط، مانند سرطان های خاص، ناشی از اختلال شدید سیستم ایمنی، شایع هستند. با این حال، با درمان موفقیت آمیز ضد رتروویروسی و برخی بهبودی سیستم ایمنی، بسیاری از افراد مبتلا به مرحله ۳ HIV عمر طولانی دارند.
با درمان های امروزی برای عفونت HIV، افراد می توانند با HIV زندگی کنند و هرگز به ایدز مبتلا نشوند. همچنین مهم است که توجه داشته باشید که درمان موفقیت آمیز ضد رتروویروسی و بار ویروسی غیرقابل شناسایی پایدار تا حد زیادی خطر انتقال ویروس به شریک جنسی را کاهش می دهد.
